اسکن سه بعدی

روش اسکن سه بعدی نوری که امروزه در صنعت ایران به نام اپتیک شناخته می شود از معدود روش هایی در زمینه اسکن قطعات است که درای محدودیت های بسیار کمی است. در این روش که عمدتا برای اسکن مشخصات سطح به کار میرود تابش نور روی سطح قطعه و برداشت مشخصات سطح نهایتا هندسه بسیار دقیقی از سطح به کاربر می دهد که توسط آن میتوان عملیات مدلسازی را روی قطعه انجام داد.با این روش منحصر به فرد می توان انواع قطعات صنعتی و غیر صنعتی (مصارف پزشکی، صنایع چوب و...) از کوچکتری قطعات با ابعاد حدود دو سانتی متر تا بزرگترین آنها تا ابعادی تا حدود پنج متر را با دقت بالا و کیفیت عالی مورد اندازه برداری و اسکن قرار داد. همچنی این روش قادر است علاوه بر قطعات ساده، قطعات بسیار پیچیده را نیز با استفاده از تمهیداتی مورد اسکن و ابعاد برداری قرار دهد وتا قسمت هایی از قطعه که امکان دسترسی نور به آن قسمت ها می باشد از دسترس سنسورهای پرداشگر نور خارج نخواهد بود و به طور کامل قابل اسکن و مدلسازی است. همچنین با رندرینگ نمونه های مدل شده میتوان نمایی زیبا و قابل فهم همچون شکل مقابل به قطعات و ماشین آلات مدل شده داد .
علاوه بر استفاده از این روش در صنایع قالب سازی و مهندسی معکوس به دلیل کاملا بی خطر و بدون عوارض بودن آن می توان در حوزه پزشکی نیز از آن استفاده کرد. من جمله اسکن اعضای بدن همچون پا و بازو ویا دندان جهت ساخت نمونه های مصنوعی و یا اسکن صورت و یا سر انسان جهت مجسمه سازی و یا هر کاربرد دیگری که در این زمینه می تواند باشد.

این روش اسکن به دلیل راحتی کاربرد و قیمت پایین قطعات نسبت به سایر روش ها، امروزه جایگاه ویژه ای در صنعت اسکن پیدا کرده است که می توان گفت علاوه بر دقت بالا که همپای رقبای خود دارد قیمت پایین آن نیز تاثیر بسزایی داشته است. همچنین امکان امکان حمل آسان و کالیبره کردن سریع دستگاه پس از جابجایی این امکان را به کاربر می دهد تا هر کجا که لازم باشد بتواند دستگاه را جابجا کرده و حتی قطعات در حال سرویس را در محل مورد اسکن قرار دهد. از دیگر ویژگی های آن می توان به سرعت عمل بالا و زمان پایین لازم برای اسکن اشاره نمود که مخصوصا برای اسکن قطعات در حین سرویس که نیاز به خاموش کردن دستگاه مورد نظر را دارد(برای قطعات درحال حرکت و دوار) نیازی به اتلاف وقت بالا نیست و عملیات اسکن در زمانی حدود چهل ثانیه انجام می پذیرد . همانطور که بیان شد این روش دارای محدودیت های نیز می باشد که در پایین به آنها اشاره می شود، ولی این محدودیت ها با ترفندهایی که در ادامه بیان خواهد شد قابل رفع میباشد.

1. کاهش دقت در ابعاد بزرگ

به دلیل وایسته بودن دقت اسکن به ابعاد نمونه (در حدود 0.01% ابعاد) با افزایش ابعاد نمونه دقت آن کاهش می یابد که برای رفع آن می بایست از تعداد شات های بالا استفاده کرد، به این صورت که فرضا اسکن یک خودرو اگر مد نظر باشد ابتدا چرخها، گلگیر، سپر و... اسکن شود سپس این اسکن ها توسط نرم افزار به یکدیگر ارتباط داده شود. با انجام این کار دقت به صورت چشمگیری افزایش می یابد.

2. مشکل در اسکن قطعات شفاف

چون اسکن به این روش ارتباط مستقیم با جنس قطعه دارد، قطعاتی که شفاف می باشند و بازتاب زیاد نور در اثر تابش به سطح آنها باعث بازتابش نور میگردد و یا قطعاتی که نور را از خود عبور می دهند مانند شیشه ویا .. عملا دارای خطای بسیار بالای در اسکن می باشند لذا به صورت معمول قابل اسکن نیستند و برای رفع این مشکل میبایست پودرهای مات کننده روی سطح تابانده شود که پودر PT و یا پودر دولوپر پیشنهاد می شود.