به موجب قانون ثبت کدام علائم اجباریست ؟

وفق ماده اول قانون ثبت علائم و اختراعات مصوب اول تیر ماه 1310 شمسی : علامت تجاری عبارت است از هر قسم علامتی اعم از نقش، تصویر ، رقم ، حرف ، عبارت ، مهر ، لفافه و غیر آن که برای امتیاز و تشخیص محصول صنعتی، تجاری یا فلاحتی اختیار می شود.
با توجه به تعریف فوق مشخص می شود که علامت تجاری یا مارک معرف کالا و محصول تجاری و صنعتی و فلاحتی است.
به موجب تبصره ماده 1 قانون ثبت علائم و اختراعات : داشتن علامت تجاری اختیاری است مگر در مواردی که دولت آن را الزامی قرار دهد. با این وجود ، علامت تجاری چون معرف کالای تاجر است امروزه اهمیت اقتصادی پیدا کرده و کسانیکه محصولات و کالاهای فروشی به بازار عرضه می کنند آن ها را با علامتی مشخص می سازند تا بازرگانان دیگر حق استعمال آن علامت را در کالاهای مشابه نداشته باشند.
قسمت اخیر تبصره 1 قانون مزبور پس از ذکر اختیاری بودن انتخاب علامت تجاری می گوبد : ” … مگر در مواردی که دولت آن را الزامی قرار دهد ” . یکی از مواردی که ثبت علامت اجباری شده است تصویبنامه مورخ سوم اردیبهشت 1328 در مورد اجناسی است که برای مصرف و استعمال مستقیم بر روی بدن انسان به کار می رود باشد . ماده 1 تصویبنامه مقرر می دارد : ” تمام اجناس دارویی و طبی غذایی مشروح در زیر … باید دارای علامت صنعتی یا تجاری ثبت شده باشد ” .
و طبق ماده 5 همان تصویبنامه اجناس مشمول ماده یک به شرح ذیل است :
1. داروهای اختصاصی ( سپسیالیته ) مورد استعمال طبی یا بیطاری که با نسخه پزشک یا بدون آن مصرف می شود.
2. مواد غذایی که در لفاف و یا ظروف و به اسم مشخصی باشد مانند کنسرو و مواد ترشی ، کره و روغن های مختلف و غیره
3. آب های معدنی یا گازدار ، شربت آب های میوه و … که در تحت اسم و ظرف مشخصی به معرض فروش گذارده می شود.
https://nikregister.com