ارتودنسی و بیماری های خونی

ملاحظات ارتودنسی در بیماران دارای اختلالات خونریزی
درمان ارتودنسی در بیماران دارای اختلالات خونریزی منعی ندارد.
به بیماران توصیه می‌شود بهداشت دهانی‌شان را در شرایط عالی و بدون آسیب به انساج دهانی رعایت کنند.
بیمارانی که حین ارتودنسی دچار درد می‌شوند نباید از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) استفاده کنند.
از تحریک مزمن توسط دستگاه‌های ارتودنسی باید اجتناب شود. دستگاه‌های ارتودنسی ثابت نسبت به دستگاه‌های ارتودنسی متحرک از این حیث ارجحیت دارند زیرا دستگاه‌های متحرک می‌توانند موجب آزار لثه‌ شوند.
براکت های سلف لیگیت نسبت به براکت های معمول برتری دارند.
آرچ وایرها بجای استفاده از سیم‌های نازک لیگاچور با ماژول‌های الاستومتریک (اورینگ) در جای خود محکم می‌شوند.
ریتینرهای متحرک باید ضمن حداقل احتمال برای آزردگی نسجی و عفونت، از گیر خوبی برخوردار باشند.
کم‌ خونی سلول داسی شکل



این کم‌خونی نوعی اختلال ژنتیکی است که یک جهش ژنی هموگلوبین عامل این بیماری است. (HbS در مقابل HbA)



ملاحظات ارتودنسی در بیماران مبتلا به کم‌خونی سلول داسی شکل

درمان ارتودنسی در مورد بیماران مبتلا به کم‌خونی سلول داسی شکل منعی ندارد به شرط آنکه بهداشت دهانی در سطح عالی باشد و بیمار دچار عارضه‌ای نشود.
برنامه‌ریزی ارتودنسی باید به گونه ای باشد که گرش خون ناحیه‌ای از طریق افزایش فواصل استراحت، کاهش حرکات دندانی و نیروهای وارده به دندانها حفظ شود.
ارتودنسی پیچیده یا نیروهای ارتوپدیک مانند انکوریج های خارج دهانی نیازمند مدیریت دقیقی است.
از استرس های عاطفی اجتناب شود و نهایت دقت صورت گیرد تا حین جراحی، اتاق عمل از تهویه و دمای مناسب برخوردار باشد.
کشیدن دندان برای ارتودنسی ممنوع است و درصورت ضرورت به کشیدن بهتر است در بیمارستان و توسط جراح فک و صورت با رعایت کامل نکات پزشکی انجام شود.
استفاده از بیهوشی عمومی برای درمان های انتخابی ممنوع است و در نتیجه جراحی ارتوگناتیک توصیه نمی گردد.
سرطان خون

لوسمی ممکن است به شکل حاد یا مزمن باشد. لوسمی حاد لنفوبلاستیک (ALL) شایع‌ترین نوع سرطان خون در کودکان است که حدود ۲۵٪ از تمام تومورهای کودکان را دربرمی گیرد. لوسمی حاد میلوبلاستیک (AML) در بزرگسالان بیشتر از کودکان شایع است. لوسمی مزمن در مقایسه با لوسمی حاد سبب تکثیر سلول‌های بالغ‌ بیشتری می شود. پیش‌ آگهی بیماری بهتر است و بزرگسالان را بیشتر از کودکان مبتلا می کند. لوسمی میلوئیدی مزمن (CML) نیز بزرگسالان را بیشتر از افراد جوان‌تر درگیر می‌کند.



ملاحظات ارتودنسی در بیماران لوسمی

عوارض دهانی صورتی بیماری لوسمی در کودکان بسیار شایع است. ارتودنتیست ممکن است اولین کسی باشد که متوجه علایم بیماری شود. بیمارانی که علی‌رغم رعایت نکات مربوط به بهداشت دهانی دارای علائم خونریزی خودبه‌خودی هستند باید فوراً به پزشک ارجاع داده شوند. اگر بیمار نیازمند شیمی‌درمانی باشد درمان ارتودنسی به تعویق می‌افتد چون ممکن است داروها موجب تشدید ترومبوسیتوپنی و آگرانولوسیتوز شوند.

باید از بندینگ اجتناب گردد چون احتمال خونریزی خودبه‌خودی وجود دارد. بهتر است از براکت ها و اتچمنت هایی که قابلیت چسبانده شدن دارند بجای بند استفاده شود.
مکانیک های درمانی باید با رویکرد حداقل تحلیل ریشه بکار روند.

در بیمارانی که ریشه دندان‌های آنها کوتاه و سرگرد است بهتر است نسبت تاج به ریشه به دقت تحت نظر باشد.
پلاک های ردیف کننده شفاف { اینویزیلاین} ممکن است برای درمان برخی مال اکلوژن ها انتخاب بهترین باشند.
ریتینرهای متحرک ارتودنسی باید ضمن حداقل پتانسیل برزو آزردگی نسجی و عفونت به خوبی تطابق داشته باشند.

برای کسب اطلاعات بیشتر بر روی کلمه ارتودنسی کلیک کنید